فوتبالی که سالهاست دارد یک سیر نزولی را طی می کند. فوتبالی که از سالهای 96 تا 98 در اوج  بود. دوره ای که بازیکنان بزرگی همچون احمدرضا عابدزاده علی دایی ، حمید استیلی ، محمد خاکپورو دیگران به فوتبال ما معرفی شدند،که مانند انها در فوتبال ما دیگر تکرار نخواهد شد. دوره ای که طلایی ترین دوره ی فوتبال ایران بود که همراه با موفقیتهای فراوانی نیز بود. دوره ای که یکی از مهمترین خصلت های بازیکنان ایران تعصب و غیرت و از خود گذشتگی بود. بازیکنا نی که بدون هیچ چشم داشتی  برای تیم ملی ایران بازی می کردند. بازیکنانی که اصلا به فکر بلند کردن مو ،برداشتن ابرو و.... نبودند و فقط به فوتبال فکر میکردند. اگر به ان دوره برگردیم و از گذشته یادی کنیم حتما به یادمان می آید که مردم ایران چقدر برای این تیم و بازیکنان ان سر و دست میشکستند. چون بازیکنان به خاطر منا فع شخصی تیم ملی را به تیم باشگاهیشان  نمیفروختند.  دوره ای که ما بهترین نتایج و به خصوص بازیهای پر گل و زیبایی را ارایه میدادیم. اگر به جام ملتهای 96 باز گردیم ، اگر به مقدماتی جام جهانی 98 و جام جهانی 98 باز گردیم، این موضوع را تایید  خواهیم کرد. در مقدماتی 98 اکثرتیم ها را با 3 و 4 گل بدرقه میکردیم. نمونه ی بارز رشادت را در بازی با استرالیا دیدیم. و خاتمه این دوره ی طلایی جام جهانی 98 بود که موفقیت ما چشم گیر بود. در این دوره مردم ، از جمله خودم برای تیم ملی اشک میریختیم ولی از ان به بعد به مرور زمان احساس مردم به این تیم کم شده است. چرا؟دو علت  می تواند دخیل باشد. 1. افزایش مشکلات زندگی 2.نتایج بد تیم ملی وخود بازیکنان تیم ملی . به مرور زمان این نتایج بد ادامه یافت تا سال 2005. در مقدماتی جام جهانی 2006 تیم ایران تمام تیم ها را با 1 گل میبرد و به جام جهانی رفت. در این دوره بازیها تیم بسیار ضعیف بود. در مورد جام جهانی 2006 صحبت نکنیم بهتر است. امسال هم که دیدید. اما با این حال بسیاری از مردم ایران برای  فوتبال جان میدن. عده ای باز هم معتقدند فوتبال بهترین ورزش ایران است. این دوستان پز جواد نکونام و مسعود شجاعی و.... را میدهند. حدود 40 سال است که حتی قهرمان جام ملتهای اسیا هم نشده ایم.  در صورتی که عراق جنگ زده با بازیکنان جنگنده ی خود قهرمان شده است. سالهاست که المپیک نمیرویم. در صورتی که تیم جنگ زده ی عراق در المپیک آتن چهارم شده است!!!!!!!!!! تنها افتخار مضحک فوتبال کشور ما قهرمانی بازیهای اسیایی می باشد که هیچ ارزشی ندارد. 20 سال است که تیمهای باشگاهی ما قهرمان اسیا نشده اند. این خطاب به اقایا نیست که ادعای فوتبال و فوتبال دوستی دارند. حال میخواهیم نتایج فوتبال ایران  را با ورزشهای دیگر مقایسه کنیم. ورزشهای دیگر برخلاف فوتبال سیر صعودی را طی کرده اند. فوتسال در جام جهانی چهارم شده است درصورتی لیا قت رفتن به فینال را داشته است. در والیبال که ما حتی توان بردن یک ست هم از تیمهای قدرتمند اسیایی را نداشته ایم امروزه درهمه ی رده های سنی قهرمان اسیاو قهرمان جام باشگاهها هستیم. به طوری که قهرمان نوجوانان جهان و سوم جوانان جهان شده ایم .در بسکتبال نیز مانند والیبال همین روند را داشته ایم به طوری که منجر به قهرمانی در همه ی رده های سنی شده است.قهرمان اسیا شدیم و به المپیک رفتیم. کشتی هم که در بین ورزشها سرآمد است. وبا کمی دقت متوجه میشویم که بیش از 60 درصد مدالهای ایران را درالمپیک کشتی کسب کرده است.  هاکی که حتی نامی از ان برده نمی شد با اقتدار قهرمان اسیا شده است. تیراندازی تیمی دارای دو مدال طلا و نقره ی تیمی شد و موفقیت های ورزشهای دیگر که ذکر آن از حوصله ی مخاطبان خارج است. مدعیان فوتبال معتقدند که فوتبال ورزش محبوب ایران است. که من معتقدم که فوتبال دیگر محبوب نیست بلکه سر وصدای الکی دارد. من که دیگر فوتبال را به خصوص لیگ و تیم ملی ایران دوست ندارم چون این تیم را یه مشت افراد بی غیرت ،بی تعصب و پولکی تشکیل داده اند. افرادی که فقط در ازای دریافت وجه در تیم ملی بازی می کنند. پس نتیجه ی ان همین می شود که دیدید. ورزشی که تلاش و تعصب درآن نباشد باید فاتحه ی آن را خواند. پس فوتبال حقش بود که ببازد. اطمینان داشته باشید که در ادامه وضعیت فوتبال ایران بدتر از این نیز خواهد شد. پس زور اضافی نزنید . چون توان فوتبال ایران همین است. بله ، ما در رده بندی فیفا اول دنیا هستیم!!!!!!!!!!! ، البته از لحاظ ادعا. لژیونرها هم که یکی از یکی بدتر. جواد نکونام و مسعود شجاعی اگر بازیکنان خوبی بودند که در اوساسونا بازی نمی کردند و اوساسونا پانزدهم نمی شد.بگذریم. این همه پول را برای فوتبال خرج نکنیم. بزنیم تنگ ورزشهای دیگر.

منبع       http://tabarestan67.blogfa.com